വെയിലു വിരിച്ചിട്ട പാടത്ത്
അപ്പനും മൂരികളും
അവരുടെ പത്ത് കാലുകളും
മുപ്പത്തി ആറായിരം വട്ടം
എഴുതി മായ്ക്കുന്ന കളം കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
മുക്കു കൊട്ടയും
അപ്പനുള്ള കഞ്ഞി പ്പാത്രവും
മഴ വരുമ്പോള്‍ ചൂടാനുള്ള തല ക്കുടയും
വെറ്റില അടക്കയുമായ് ചെല്ലുമ്പോള്‍
അപ്പന്റെ മുഖത്തെ
വിയര്‍പ്പ് കുമിളകളില്‍
സൂര്യന്‍ തിളങ്ങുന്നത് കാണാം
അപ്പന്‍ വര്‍ച്ചിട്ട ദീര്‍ഘ വ്യത്തങ്ങളില്‍
കാക്കയും കൊക്കുകളും
ഉറങ്ങുന്ന മീന്‍ കുഞ്ഞുങ്ങളെ
കൊത്തിയെടുക്കും
കഞ്ഞിപ്പാത്രം അടച്ച് വെക്കുമ്പോള്‍
അപ്പന്‍ കടിച്ച കാന്താരിയും
ഒരു പ്ലാവില ക്കഞ്ഞിയും
ബാക്കിവെക്കും
കൈത്തോടും കടന്ന്
വീടെത്തും മുന്‍പ്
എനിക്ക് കുടിക്കാനുള്ളത്
ഓരോ ഋതുക്കളിലും
മണ്ണിലെഴുതിയ
അപ്പന്റെ ചിത്രകല
ഇപ്പോഴില്ല
വെയിലു വിരിച്ചിട്ട പാടവും
വെളുത്ത മൂരികളും ഇല്ല
ഇന്ന്
അപ്പനെയോ
അപ്പന്റെ കലയെയോ
കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത
എന്റെ മകള്‍
അവളുടെ അമ്മയോട്
ചോദിക്കുന്നു
“അരിയുണ്ടാകുന്ന മരം
ഏതാണമ്മേ”
Labels: sudheesh-kottembram
18 Comments:
“അരിയുണ്ടാകുന്ന മരം
ഏതാണമ്മേ”
ശരിയാണ്. അരിമരം അനതിവിദൂര ഭാവിയില്‍ അന്യം നിന്നുപോവാനൊരുങ്ങുന്ന ഒരു വലീയ മരമാണ്
നല്ല ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍
നന്നായിട്ടുണ്ട്.:)
നെല്ലുണ്ടാവുന്ന മരം അന്വേഷിക്കുന്ന തലമുറ ഇന്നിന്റെ കൌതുകമാണെങ്കില്‍ നാളെയുടെ യാദാര്‍ഥ്യമാണ്...
ഇഷ്ടായി.
“ഇത് താനാ അരശിച്ചെടി?”
വേരുകള്‍ - മലയാറ്റൂര്‍.
എത്ര ദീര്‍ഘവീക്ഷണമുള്ള എഴുത്തുകാരന്‍. അല്ലെ?
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്.
kuzhor wilson pranjappol vayichu
vayichappol nannayi thonni
chithrangal ilatha padavum,puthiya thalamurayum....good
i like it
-sailor
കവിത വളരെ നന്നായി. ഇത്തിരിവെട്ടത്തിന്റെ കമ്മന്റിനു താഴെ ഒപ്പ്
അര്‍ദ്റത നിരഞ കവിത. എന്നെ വല്ലാതെ സ്പര്‍ശിച്ചു.
അങ്ങനെ കടപുഴകിയൊഴുകിപ്പോയ എത്രയെത്ര മാമരങ്ങള്‍ മക്കളേ...
Good Work... All the best.
സ്വന്തം ജീവിതോപായത്തെ ഇല്ലാതാക്കിയ മുതിര്‍ന്നവരുടെ മൂഢതകളെ, ക്രൂരമായ ഫലിതം കൊണ്ട് ചോദ്യം ചെയ്യുകയായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷേ കുട്ടികള്‍.
വിഷയം പഴയതാണെങ്കിലും, കാച്ചിക്കുറുക്കിയ, അര്‍ത്ഥം കവിയുന്ന വരികളിലൂടെ, ഇവിടെ സുധീഷും അതു തന്നെയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
പുതിയ പുതിയ സെസ്സുകളിലൂടെ, നാലുവരിപ്പാതകളിലൂടെ, സ്മാര്‍ട്ട് സിറ്റികളിലൂടെ, അന്നം ഇല്ലാതാക്കിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുകയും, ഇത്തരം കവിതകളില്‍ ഗൃഹാതുരത്വം മാത്രം ദര്‍ശിച്ച് സായൂജ്യമടയുകയും ചെയ്യുന്നു, എന്നിട്ടും മരിക്കാത്ത നമ്മള്‍.
ഈ കവിതയിലേക്കു വിരല്‍ ചൂണ്ടിതന്നതിന് വിത്സന് ഒരു സ്പെഷ്യല്‍ നന്ദി പറയാതെ വയ്യ.
അഭിവാദ്യങ്ങളോടെ
ആ കുട്ടി അങ്ങിനെ ശരിക്കും ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ സുധീഷിന്റെ കയ്യൊപ്പ് ഈ കവിതക്കാവശ്യമില്ല.
nannayi
അപ്പന്റെ വിയര്‍പ്പിനൊപ്പം
കാണാന്‍ കഴിയാത്തതല്ലെ
കളയും കീടവും കുമിളും തിന്നാതിരിപ്പാന്‍
കലക്കിയൊഴിച്ചോരു വിഷങ്ങളൊക്കെയും
കോളയായ് മോന്തുമ്പോള്‍
പട്ടതന്‍ രുചിയില്ലെ മത്തുപിടിക്കുവാന്‍
വാരിവിതറിയ നൈട്രജനൊക്കൊയും
കൊന്നങ്ങൊടുക്കീ മണ്ണിരകളൊക്കെയും
കുക്കിരിയുള്ളോരു പാടത്തില്‍ക്കിട്ടിയ
വിളയങ്ങുകൊയ്യുവാന്‍ ജിഎം വിത്തിനുമാകില്ലല്ലോ
മരിച്ചോരു മണ്ണിന്റെ അമ്ലമഴയുടെ
തീരാത്ത ദഃഖം പേറുന്ന
ദേവിയാം ഭൂമിതന്‍ ശാപം
തന്നെയാകാം വരാന്‍ പോകുന്ന
പട്ടിണി മരണത്തിന്‍ കാരണവും.
ഡിയോഡരന്റ് തേയ്ക്കാത്തതുകൊണ്ട് ‘വിയര്‍പ്പു നാറ്റം’ മാറാത്ത ഈ കവിത ഉള്ളീല്‍ തട്ടി.
അഭിനന്ദനങ്ങള്‍.
വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.
ആനുകാലിക പ്രസക്തിയും,ഭാവചൈതന്യവും,പുതുമയും,ലളിതമായ ഭഷയിലൂടെ വരച്ചു കാണിച്ച കവിക്കു ആശംസകള്‍
എംകെനംബിയാര്
ആനുകാലികപ്രസക്തിയും,ഭാവചൈതന്യവും,ലളിതമായി വരച്ച നല്ലകവിത.
ആശംസകള്‍
എംകെനംബിയാര്
Post a Comment
Links to this post:
Create a Link
« ആദ്യ പേജിലേക്ക്